Project 2: THe Blue Roof
Blijf op de hoogte en volg Femke
09 Februari 2017 | Zuid-Afrika, Durban
Foto 1 geeft wel goed weer hoe ik mij voelde toen ik Mother of Peace verliet. Afscheid nemen was niet leuk en ik dacht: ‘Waarom moest ik ook alweer zo nodig twee projecten doen?’ Ook het afscheid nemen van Noëlle was gek, toch vier weken lang 24/7 bij elkaar geweest. Voor Noëlle zat het avontuur erop en zij vertrok naar Nederland. Ik merkte dat dit mijn heimwee gevoel aanwakkerde en ik het ook wel fijn zou vinden om mijn familie, vriend en vriendinnen weer te zien. De afgelopen vier weken heb ik het zo naar mijn zin gehad dat ik nog geen last van mijn heimwee heb gehad. Dit vond ik ontzettend fijn maar ik voelde mij ook een beetje schuldig omdat het leek dat ik niemand miste. Bij deze, ik mis jullie wel!
Wat hield project 2 ook alweer in? Even een update: The Blue Roof (BR) is een kliniek waar mensen met HIV/aids komen. Ze komen voor medicatie en hebben afspraken bij de arts, verpleegkundige en/ of social worker. De kliniek zet zich in om het percentage van besmette mensen te laten dalen, nu wordt de focus gelegd om jongeren tussen de 15-19 jaar. Sinds 2000 is het aantal sterfgevallen aan de gevolgen van aids wereldwijd verdubbel in deze categorie. Meisjes zijn zeer kwetsbaar en vormen 65 procent van de nieuwe HIV-gevallen onder de jongeren. De voorlichtingen worden gegeven door middel van dans en art en zullen ook inspelen op het voorkomen van tienermoeders. Naast de kliniek is BR ook een buurthuis voor de community van Wenthfort. Dit zorgt ervoor dat je niet alleen naar BR hoeft voor iets negatiefs maar ook voor positieve dingen. Na schooltijd kunnen de kinderen komen knutselen, sporten en dansen en op vrijdagmiddag is het filmmiddag (dit houdt ze van de straat). Ook zijn ze bezig met het oprichten van een careercenter om kinderen van 13-19 jaar te begeleiden en helpen bij het maken van een beroepskeuze. De kinderen kunnen hier ook les krijgen in het maken van een CV & brief en oefenen in sollicitatiegesprekken. Daarnaast kunnen de kinderen Engels, wiskunde, Zulu etc volgen. Ik heb heel erg veel zin om mijn steentje bij te dragen en ik hoop ook wat diëtistische dingen te gaan doen.
Vrijdagmiddag werd ik bij BR afgezet en heb er een middagje rond gehangen (zie foto’s), daarna ging ik naar mijn nieuwe woning. Het verschil tussen Mother of Peace en BR kon niet groter:
- Mother of Peace ligt tussen de groene heuvels en ligt eigenlijk een beetje in the middle of nowhere. BR ligt in de stad Bluff.
- Bij Mother of Peace woon je op het project en heb je continue de kinderen om je heen (wat heel leuk was hoor). Hierdoor ben je van 08:00-20:00 uur in de weer. Nu woon ik bij de manager van BR op een verdieping. Haar huis ligt op 10 minuten rijden van BR en mijn werktijden zijn van 08:00-16:00 uur.
- Mijn huisje bij Mother of Peace was klein en basic maar prima. Dit huis is groter en van meer gemakken voorzien. Zo had ik na één maand weer een bank ivp een stoel, ik kan je vertellen dat is echt heerlijk!
- Bij Mother of Peace leefde je in een bubbel, je leven speelde zich vooral af op het project. Twee keer per week had je een uitstapje namelijk boodschappen doen. Hier werd je naar toe gereden door een chauffeur van Mother of Peace. Vanaf mijn woning nu wandel ik in 2 minuten naar de Spar en in 15 minuten naar het strand. Daarnaast komen de Ubers hier ook waardoor ik veel vrijer ben.
Een ander verschil was dat ik vrijdagavond alleen in mijn mega huis (zie foto's) was, dat voelde wel een beetje eenzaam. Gelukkig kwam Dominique zaterdagmiddag met haar vriend lunchen. Zij is samen met haar vriend op wereldreis (hoe gaaf, maar een heel klein beetje jaloers ;) ) en begint maandag ook bij BR. Ze zat vlakbij in een hostel en kwam even op bezoek. Zaterdagavond kwam Meike langs zij is vrijwilligster bij een ander project van Be More en woont vlakbij. Zij woont daar in haar eentje dus doen we logeerpartijtjes.
Zaterdagavond heb ik meteen van mijn vrijheid genoten en ben ik samen met Meike een drankje gaan doen op het strand. Zondag zouden we surfles hebben maar deze gingen niet door omdat de zee te ruig was. Omdat ik graag mijn oude kloffie een beetje wou omtoveren tot nettere kleding zijn we gaan shoppen in Galaria Mall. Een enorm westers winkelcentrum met bekende merken als Zara, H&M en Vero Moda maar ook leuke andere kledingzaken.
Maandag was het zo ver, mijn eerste werkdag bij BR. De dag begon met een rondleiding, uitleg van de manager en we werden aan iedereen voorgesteld. He shit weer namen leren, wist na vier weken bijna alle namen van de kinderen. Gelukkig zijn deze namen Westerse, dus makkelijker te onthouden. Vervolgens zijn Dominique en ik gaan helpen bij de apotheek, we hebben medicijnen bijgevuld en medicijnen geteld (van grote potten verdeeld in kleinere zakjes). Ook hebben we nog even bijgesprongen bij de administratie van de patiëntengegevens. Mijn eerste indruk is dat dit project georganiseerde en gestructureerde is dan Mother of Peace. Er is hier meer duidelijkheid over wat er gedaan moet worden en waarbij wij kunnen helpen. Zullen jullie denken: Femke is weer helemaal op dr gemak want er is structuur. Ik moet jullie bekennen dat ik de structuur fijn vind maar snakte er niet naar. Kon ook prima overweg met de ongestructureerde dagen die je zelf moest invullen.
Dinsdag hebben wij weer geholpen in de apotheek en bij de patiëntenadministratie. Daarnaast hebben we geholpen in de keuken bij het serveren van het eten aan patiënten. Hier ontmoeten wij G en hij is een beetje de mascotte van BR, hij vertelde ons een mooi verhaal. Aan het einde van zijn schoolperiode kreeg G van de dokter te horen dat hij HIV positief is en dood zou gaan. G stopte met school en ging stappen, alcohol en drugs gebruiken en belanden op straat. Enkele jaren later realiseerde hij zich dat hij nog niet dood was en gooide het roer om. Hij veranderde zijn mindset, stopte met het gebruik van alcohol en drugs, ging gezonder eten en meer bewegen. BR heeft hem geholpen met deze veranderingen en gaven hem de kans om te helpen in de keuken. Dit is 9 jaar geleden en hij is nu de kok van BR. ’s middags namen we G even over omdat er een meeting was, hieruit kwam slecht nieuws.
BR bestaat al 10 jaar en is een project van de organisatie ‘Keep a child a live’ van Alicia Keys. Vorig jaar heeft deze organisatie BR overgedragen naar een organisatie in Zuid-Afrika. Vandaag kreeg het personeel te horen dat BR minder geld krijgt en er 15 personeelsleden uit moeten per eind maart (dit is ontzettend veel). Kan BR niet terug naar ‘Keep a child a live’? Nee, sinds Trump de macht heeft gaat er minder geld naar dit soort organisaties. Rhona, manager van BR vanaf het begin betrokken en mijn huisbaas, moet vertrekken. Zelf was ze er vrij nuchter onder: ‘Blijkbaar is het tijd voor verandering anders had God ervoor gezorgd dat ik kon blijven.’ Bijzonder dat je er zo in kan staan. Later bleek dat ze zich toch wat groot hield en werd de pijn zichtbaar. De pijn is voornamelijk voor de 2000 patiënten die deze veilig plek moeten verlaten en naar Goverment Hospitals moeten. Waarom deze patiënten weg moeten is mijn niet helemaal duidelijk, zo ver ik begreep gaat BR zich richten op jeugd. Het enorm grote nadeel aan de Goverment Hospitals is het wachten. Ik zal even een voorbeeld schetsen gebaseerd op een verhaal die ik gehoord heb: een jonge man moet al vijf dagen overgeven en houdt echt niks binnen, plast bloed en heeft allemaal bulten op zijn lichaam. Hij is om 06:00 uur in het ziekenhuis en verlaat deze om 20:00 zonder een dokter te hebben gezien. Hij heeft alleen maar gewacht in de wachtruimte tussen alle andere mensen. De volgende dag gaat hij om 05:00 weer en is de zesde wachtende op dat moment en hoopt dat hij geholpen wordt. Ook G moet vertrekken en dit vond ik ontzettend sneu om te horen. BR heeft zijn leven geregd maar is ook zijn thuis, letterlijk zijn thuis want hij woont hier. Hij was erg verdrietig maar ook hij had positieve gedachten: blijkbaar is het tijd voor verandering en kan ik met mijn verhaal en positieve instelling een ander project en mensen gaan helpen. Ik merk dat de zorgen die voor later zijn ook echt voor later zijn. Hier wordt veel minder gepiekerd en niet in problemen gedacht maar in oplossingen. Van deze mindset kunnen wij best wat leren.
Wat er gaat veranderen de komende periode en wat dat voor invloed heeft op mijn vrijwilligerswerk is onduidelijk.
Woensdag zijn we (Dominique, Meike en ik (zie foto)) uit geweest in Durban met een kennis van Rhona en zijn dochter. Eerst hebben we op de uitgaansstraat van Durban gegeten en daarna nam hij ons mee naar The Oyster Box. Dit is een ontzettend super chique hotel die je voor de grap even zou moeten Googlen. Een kamer voor twee personen kost 1552 euro :O. Hier hebben we een toetje gegeten (door wie zou dat nou komen) en een drankje gedaan. Gelukkig was ik een beetje netjes gekleed en ik heb echt mijn ogen uitgekeken. Zelfs de wc’s waren prachtig! Hier hingen ook foto’s van bekende wereldsterren die hier waren geweest zoals Klhoe Kardashian en Bill Gates (moesten we wel even een selfie nemen).
Zoals jullie lezen zit ik in Zuid-Afrika niet stil (was ook een beetje gek geweest). Naast mijn vrijwilligerswerk en vrije tijd ben ik sinds gister ook druk bezig met het bewaken van ons voedsel. In Nederland heb je duiven en meeuwen die je voedsel afpakken, hier heb je apen. Gister was er een brutale aap die van onze eieren kwam eten (zie foto)
Zo een nieuw pr, deze blog is de kortste tot nu toe (jaja ik kan het wel)
Liefs,
Femke
Wat hield project 2 ook alweer in? Even een update: The Blue Roof (BR) is een kliniek waar mensen met HIV/aids komen. Ze komen voor medicatie en hebben afspraken bij de arts, verpleegkundige en/ of social worker. De kliniek zet zich in om het percentage van besmette mensen te laten dalen, nu wordt de focus gelegd om jongeren tussen de 15-19 jaar. Sinds 2000 is het aantal sterfgevallen aan de gevolgen van aids wereldwijd verdubbel in deze categorie. Meisjes zijn zeer kwetsbaar en vormen 65 procent van de nieuwe HIV-gevallen onder de jongeren. De voorlichtingen worden gegeven door middel van dans en art en zullen ook inspelen op het voorkomen van tienermoeders. Naast de kliniek is BR ook een buurthuis voor de community van Wenthfort. Dit zorgt ervoor dat je niet alleen naar BR hoeft voor iets negatiefs maar ook voor positieve dingen. Na schooltijd kunnen de kinderen komen knutselen, sporten en dansen en op vrijdagmiddag is het filmmiddag (dit houdt ze van de straat). Ook zijn ze bezig met het oprichten van een careercenter om kinderen van 13-19 jaar te begeleiden en helpen bij het maken van een beroepskeuze. De kinderen kunnen hier ook les krijgen in het maken van een CV & brief en oefenen in sollicitatiegesprekken. Daarnaast kunnen de kinderen Engels, wiskunde, Zulu etc volgen. Ik heb heel erg veel zin om mijn steentje bij te dragen en ik hoop ook wat diëtistische dingen te gaan doen.
Vrijdagmiddag werd ik bij BR afgezet en heb er een middagje rond gehangen (zie foto’s), daarna ging ik naar mijn nieuwe woning. Het verschil tussen Mother of Peace en BR kon niet groter:
- Mother of Peace ligt tussen de groene heuvels en ligt eigenlijk een beetje in the middle of nowhere. BR ligt in de stad Bluff.
- Bij Mother of Peace woon je op het project en heb je continue de kinderen om je heen (wat heel leuk was hoor). Hierdoor ben je van 08:00-20:00 uur in de weer. Nu woon ik bij de manager van BR op een verdieping. Haar huis ligt op 10 minuten rijden van BR en mijn werktijden zijn van 08:00-16:00 uur.
- Mijn huisje bij Mother of Peace was klein en basic maar prima. Dit huis is groter en van meer gemakken voorzien. Zo had ik na één maand weer een bank ivp een stoel, ik kan je vertellen dat is echt heerlijk!
- Bij Mother of Peace leefde je in een bubbel, je leven speelde zich vooral af op het project. Twee keer per week had je een uitstapje namelijk boodschappen doen. Hier werd je naar toe gereden door een chauffeur van Mother of Peace. Vanaf mijn woning nu wandel ik in 2 minuten naar de Spar en in 15 minuten naar het strand. Daarnaast komen de Ubers hier ook waardoor ik veel vrijer ben.
Een ander verschil was dat ik vrijdagavond alleen in mijn mega huis (zie foto's) was, dat voelde wel een beetje eenzaam. Gelukkig kwam Dominique zaterdagmiddag met haar vriend lunchen. Zij is samen met haar vriend op wereldreis (hoe gaaf, maar een heel klein beetje jaloers ;) ) en begint maandag ook bij BR. Ze zat vlakbij in een hostel en kwam even op bezoek. Zaterdagavond kwam Meike langs zij is vrijwilligster bij een ander project van Be More en woont vlakbij. Zij woont daar in haar eentje dus doen we logeerpartijtjes.
Zaterdagavond heb ik meteen van mijn vrijheid genoten en ben ik samen met Meike een drankje gaan doen op het strand. Zondag zouden we surfles hebben maar deze gingen niet door omdat de zee te ruig was. Omdat ik graag mijn oude kloffie een beetje wou omtoveren tot nettere kleding zijn we gaan shoppen in Galaria Mall. Een enorm westers winkelcentrum met bekende merken als Zara, H&M en Vero Moda maar ook leuke andere kledingzaken.
Maandag was het zo ver, mijn eerste werkdag bij BR. De dag begon met een rondleiding, uitleg van de manager en we werden aan iedereen voorgesteld. He shit weer namen leren, wist na vier weken bijna alle namen van de kinderen. Gelukkig zijn deze namen Westerse, dus makkelijker te onthouden. Vervolgens zijn Dominique en ik gaan helpen bij de apotheek, we hebben medicijnen bijgevuld en medicijnen geteld (van grote potten verdeeld in kleinere zakjes). Ook hebben we nog even bijgesprongen bij de administratie van de patiëntengegevens. Mijn eerste indruk is dat dit project georganiseerde en gestructureerde is dan Mother of Peace. Er is hier meer duidelijkheid over wat er gedaan moet worden en waarbij wij kunnen helpen. Zullen jullie denken: Femke is weer helemaal op dr gemak want er is structuur. Ik moet jullie bekennen dat ik de structuur fijn vind maar snakte er niet naar. Kon ook prima overweg met de ongestructureerde dagen die je zelf moest invullen.
Dinsdag hebben wij weer geholpen in de apotheek en bij de patiëntenadministratie. Daarnaast hebben we geholpen in de keuken bij het serveren van het eten aan patiënten. Hier ontmoeten wij G en hij is een beetje de mascotte van BR, hij vertelde ons een mooi verhaal. Aan het einde van zijn schoolperiode kreeg G van de dokter te horen dat hij HIV positief is en dood zou gaan. G stopte met school en ging stappen, alcohol en drugs gebruiken en belanden op straat. Enkele jaren later realiseerde hij zich dat hij nog niet dood was en gooide het roer om. Hij veranderde zijn mindset, stopte met het gebruik van alcohol en drugs, ging gezonder eten en meer bewegen. BR heeft hem geholpen met deze veranderingen en gaven hem de kans om te helpen in de keuken. Dit is 9 jaar geleden en hij is nu de kok van BR. ’s middags namen we G even over omdat er een meeting was, hieruit kwam slecht nieuws.
BR bestaat al 10 jaar en is een project van de organisatie ‘Keep a child a live’ van Alicia Keys. Vorig jaar heeft deze organisatie BR overgedragen naar een organisatie in Zuid-Afrika. Vandaag kreeg het personeel te horen dat BR minder geld krijgt en er 15 personeelsleden uit moeten per eind maart (dit is ontzettend veel). Kan BR niet terug naar ‘Keep a child a live’? Nee, sinds Trump de macht heeft gaat er minder geld naar dit soort organisaties. Rhona, manager van BR vanaf het begin betrokken en mijn huisbaas, moet vertrekken. Zelf was ze er vrij nuchter onder: ‘Blijkbaar is het tijd voor verandering anders had God ervoor gezorgd dat ik kon blijven.’ Bijzonder dat je er zo in kan staan. Later bleek dat ze zich toch wat groot hield en werd de pijn zichtbaar. De pijn is voornamelijk voor de 2000 patiënten die deze veilig plek moeten verlaten en naar Goverment Hospitals moeten. Waarom deze patiënten weg moeten is mijn niet helemaal duidelijk, zo ver ik begreep gaat BR zich richten op jeugd. Het enorm grote nadeel aan de Goverment Hospitals is het wachten. Ik zal even een voorbeeld schetsen gebaseerd op een verhaal die ik gehoord heb: een jonge man moet al vijf dagen overgeven en houdt echt niks binnen, plast bloed en heeft allemaal bulten op zijn lichaam. Hij is om 06:00 uur in het ziekenhuis en verlaat deze om 20:00 zonder een dokter te hebben gezien. Hij heeft alleen maar gewacht in de wachtruimte tussen alle andere mensen. De volgende dag gaat hij om 05:00 weer en is de zesde wachtende op dat moment en hoopt dat hij geholpen wordt. Ook G moet vertrekken en dit vond ik ontzettend sneu om te horen. BR heeft zijn leven geregd maar is ook zijn thuis, letterlijk zijn thuis want hij woont hier. Hij was erg verdrietig maar ook hij had positieve gedachten: blijkbaar is het tijd voor verandering en kan ik met mijn verhaal en positieve instelling een ander project en mensen gaan helpen. Ik merk dat de zorgen die voor later zijn ook echt voor later zijn. Hier wordt veel minder gepiekerd en niet in problemen gedacht maar in oplossingen. Van deze mindset kunnen wij best wat leren.
Wat er gaat veranderen de komende periode en wat dat voor invloed heeft op mijn vrijwilligerswerk is onduidelijk.
Woensdag zijn we (Dominique, Meike en ik (zie foto)) uit geweest in Durban met een kennis van Rhona en zijn dochter. Eerst hebben we op de uitgaansstraat van Durban gegeten en daarna nam hij ons mee naar The Oyster Box. Dit is een ontzettend super chique hotel die je voor de grap even zou moeten Googlen. Een kamer voor twee personen kost 1552 euro :O. Hier hebben we een toetje gegeten (door wie zou dat nou komen) en een drankje gedaan. Gelukkig was ik een beetje netjes gekleed en ik heb echt mijn ogen uitgekeken. Zelfs de wc’s waren prachtig! Hier hingen ook foto’s van bekende wereldsterren die hier waren geweest zoals Klhoe Kardashian en Bill Gates (moesten we wel even een selfie nemen).
Zoals jullie lezen zit ik in Zuid-Afrika niet stil (was ook een beetje gek geweest). Naast mijn vrijwilligerswerk en vrije tijd ben ik sinds gister ook druk bezig met het bewaken van ons voedsel. In Nederland heb je duiven en meeuwen die je voedsel afpakken, hier heb je apen. Gister was er een brutale aap die van onze eieren kwam eten (zie foto)
Zo een nieuw pr, deze blog is de kortste tot nu toe (jaja ik kan het wel)
Liefs,
Femke
-
09 Februari 2017 - 21:07
Cecile :
Wij missen jou ook Fem! Tof om te lezen dat je 't zo naar je zin hebt! Natte lebber uit koud Den Haag <3 -
11 Februari 2017 - 19:13
Wim En Tiny:
lieve femke. wat geniet je van dit alles.heerlijk om alles te lezen wat je daar doet een beleef.wat hebben we hier toch een luxe lieve gr uit wit maarssen
-
16 Februari 2017 - 22:19
Sandra:
Lieve schat,
jij hoeft je helemaal niet schuldig te voelen. Iedereen is zo blij en trots dat jij geen last van heimwee hebt en dat je zo geniet. Ik krijg van allerlei verschillende mensen terug dat zij zo ontzettend genieten van jouw blog. En..... nog 1 week en dan kom ik naar je toe! Kan bijna niet meer wachten. Liefs mama en tot heel snelxxx -
18 Februari 2017 - 16:15
Bert En Carla:
hoi Femke
geweldig wat je allemaal mee maakt, geniet er maar van.
dit is een prachtige ervaring, nog even en dan heb je vakantie, samen met je moeder en Gijs
groetjes Bert en Carla
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley