De ervaring maak jezelf

Vanaf mijn vertrek tot nu (het moment waarop ik mijn blog schrijf) ben ik twee weken weg maar het voelt veel langer. Vanuit Nederland krijg ik allerlei berichtjes en foto’s doorgestuurd over sneeuw en kou. Ik zal jullie even jaloers maken: het is elke dag minimaal 20 graden en ik moet mij elke dag insmeren :).

Project
Ik begin steeds meer te wennen op het project en mijn draai te vinden. De eerste week verliep ongestructureerd, er was niet veel duidelijkheid over wat er van ons verwacht werd en waar we nu precies bij konden helpen. In Nederland zou ik na twee dagen al gillend gek zijn geworden want ik ben iemand van de to do lijstjes, structuur en duidelijkheid. Dat was niet eens zo zeer wat ik erg vond (er zijn nu een aantal mensen in shock). Ik baalde er meer van dat ik mij nutteloos voelde. Ik was hier gekomen om mijn handen uit de mouwen te steken, werk te verrichten en moe maar voldaan mijn bed in te stappen. Mijn huisgenootje Noëlle dacht er net zo over en dit tijdens een gesprek met de bazin en vrijwilligerscoördinator van het project dit aangegeven. Na dit gesprek was er meer duidelijkheid over wat onze taken nu precies waren, waar we konden helpen en hoe de dag was ingedeeld. Daarnaast vernam de bazin dat ik diëtist was en heeft gevraagd of ik de schoolmenu’s kon analyseren en verbeteren zodat dit beter aansluit op de dagelijkse behoefte van de kinderen. Mother of Peace heeft ook haar groentetuin maar de vrouwen die koken weten niet altijd wat ze met dit groentes aan moeten, ook hier ga ik ze bij helpen. En ik ga de lengte, gewicht, huidconditie en gebitconditie van de kinderen op de school in kaart brengen. Noëlle en ik hadden ook nog behoefte aan een fysiek klusje en hebben daarom de homework class een make over gegeven. Dit was namelijk een stoffig en saai lokaal met veel rotzooi erin. We zijn begonnen met schoonmaken en opruimen en gaan er nog wat kleur aan toevoegen. Tussen mijn bezigheden door leer ik ook nog enkele woordjes/zinnen Zulu, dit komt door de liedjes die worden gezonden in de peuter/kleuterklas
Ik ‘verveel’ mij niet meer en heb genoeg te doen. Daarnaast geleerd: de ervaring maak je zelf.

Orbi Gorge
Naast het vrijwilligerswerk is er ook tijd voor ontspanning. Vorig weekend ben ik een dagje naar Orbi Gorge geweest, dit een kloof en wordt ook wel de Grand Canyons van Zuid-Afrika genoemd. Het was er erg mooi en groen. Ook heb ik daar mijn eerste wildlife gespot namelijk zebra’s en elands. Ik had verwacht dat we lekker zouden gaan wandelen maar dit was helaas niet het geval. Wel zijn wezen ziplinen, door middel van 18 ziplines zijn we naar het dal gegaan. De langste was 850 meter over een kloof (langste zipline van Zuid-Afrika) met 90 km/per uur, dit was echt ontzettend gaaf! Daarna hebben we geluncht met prachtig uitzicht en vervolgens doorgereden naar enkele uitzichtpunten.
Dinsdag 17 januari heb ik samen met enkele andere vrijwilligers en Zulu kookles gevolgd, dit was erg leuk maar vooral lekker. Ik heb de recepten meegekregen dus wie weet kan ik in Nederland mensen blij maken met Afrikaanse gerechten.

Stroom
Amsterdam had even geen stroom, hier in Zuid-Afrika was ook geen stroom. Dat was even onhandig omdat we koken op stroom en net boodschappen hadden gedaan voor meerdere dagen. Omdat het regende kon er niet meteen naar gekeken worden (Afrikaanse tijd vooral niet te had werken), toen ging het verhaal dat de kabels gestolen waren en het dagen zou duren voordat we weer stroom hadden. Gelukkig was het na 24 uur weer opgelost en hadden wij weer stroom. De vrijwilligers hier (3 mensen) lachen mij af en toe om mijn backpack en de spullen die ik allemaal mee heb genomen (touw voor waslijn, ebho reistasje, powerbank, reishandoeken en een hakje waaraan ik mijn veldfles kan hangen) toch waren ze allemaal jaloers op mijn hoofdlampje. Deze had ik namelijk meegenomen voor het geval dat de stroom zou uitvallen.


Safari
Dit weekend ben ik op safari geweest in Hluhluwe en Imfolozi park. Het was fantastisch en ontzettend gaaf! Onze gids en tevens driver (die alles wist over het park omdat hij er zelf een aantal jaar gewerkt heeft ons het hele weekend getrakteerd op mooie en spannend verhalen en daarnaast veel geleerd over het park) reed ons naar St.Lucia, dit ligt op ongeveer zo’n vier uur rijden van ons project. We verbleven in een accommodatie wat een nagebouwd Zulu dorp was. Ik kreeg er een beetje Archeon gevoel van en het rook er ook zo want er waren kampvuren. We konden kiezen tussen een westers verblijf of een Zulu hutje, dan is de keuze snel gemaakt Zulu hutje natuurlijk (zie foto). Deze hutjes zijn rond (want dan kan de duivel niet in een hoekje zitten), hebben een deur die tot mijn navel komt (als de vijand het hutje in wou moest die bukken en daardoor kwetsbaarder) dit zorgde er wel voor dat ik tijgerend het hutje in moest, de hutjes hebben geen raam (als het buiten koud is, is het binnen warm en andersom). Nadat we ons geïnstalleerd hadden kregen we een rondleiding door de accommodatie en leerden veel meer ook Zulu en de cultuur. Een aantal leuke weetjes op een rijtje:
- Alle huisjes zijn met de deuropening naar de hoofdingang gebouwd. Dit is een grote poort die toegang geeft tot het dorp die omgeven is door een houtenhekwerk. Op dit manier konden de bewoners meteen zien wie er binnen kwam.
- Het dorp heeft twee ingangen, hoofdingang en de achteringang. Als je vriendschappelijk kwam dan kwam je via de hoofdingang. Kwam je om te vechten gebruikte je de achteringang.
- De Zulu vrouwen dragen mooie kleurrijke kralen kleding in de vorm van rokjes, topjes en hoofdversiering (zie foto). Wat shoking was, ze droegen alleen die kralen kleding en verder er niks onder :O. Deze kleding was alleen voor single vrouwen. Wanneer een man geïnteresseerd was werd er onderhandeld met koeien, 17 koeien voor een vrouw is normaal. Als een vrouw getrouwd was, moet ze bedekkende kleding dragen.
- In een hutje zitten de mannen altijd rechts en de vrouwen links. Dit omdat de mannen altijd right zijn, hier gingen mijn feministische haren wel een beetje van omhoog staan.
Na de rondleiding kregen we nog drie Zulu dansen te zien. Een van de kenmerkende elementen van de dans is het omhoog schoppen van je been zodat je met je neus je knie kan raken. Erg knap. Van al deze indrukken hadden we wel trek gekregen dus gegeten in St. Lucia. Op de terug weg dieren wezen spotten en twee krokodillen in het water en een nijlpaard op een parkeerplaats gezien. Een goed begin van de eerste dag en tijd om in onze Zulu hutje te gaan slapen. Ik had mij door het deurtje gewurmpt en lag in bed om lekker te gaan slapen. Heel lang heb ik niet kunnen slapen want ’s nachts werd ik wakker gemaakt, er zou een aap in het hutje zitten (de deur sloot niet helemaal goed) en ik lag bij het lichtknopje. Toen het licht aan was bleek de aap een kat te zijn en die was begonnen aan onze biscuitjes. Nou heb ik een groot hekel aan katten en ben er ook een beetje bang voor, helaas gold dit voor 3 van de 4 vrijwilligers. De kat leek het wel naar zijn zin te hebben en lag vrolijk spinnend de koekjes op te eten. Door middel van koekjes hebben wij de kat naar buiten gelokt en heb ik mijn deken opgeofferd om de deur dicht te bouwen voor nog meer ongewenst bezoek.

De volgende dag ging de trip verder en begonnen we met een bootsafari opzoek naar nijlpaarden en krokodillen. We hebben heel veel nijlpaarden gezien en geen krokodillen gespot. Toen zijn we doorgereden naar het nationale park. Met mijn camera in mijn hand zat ik klaar om foto’s te maken, was mijn batterij leeg…. Gelukkig had een vrijwilligster een nog betere camera dan ik heb en mag ik haar foto’s hebben . Alleen al door het park rijden was al fantastisch. Bij safari denk je aan steppe, droog en gele natuur. In dit park is er heel veel groen, bomen en heuvels. We hebben de volgende dieren gezien:
- Olifanten
- Zebra’s
- Giraffes
- Neushoorns
- Impala’s
- Gieren
- Buffels
- Schorpioen (tijdens het plassen altijd fijn)
- Hangbuikzwijnen
- Zeeadelaar
Voldaan reden we naar ons verblijf, dit keer een mooi groot huis met uitzicht op de vallei. Daar aangekomen was het even chill tijd want dieren spotten is best vermoeiend. We lagen lekker te chillen toen onze gids binnen kwam rennen en riep dat we snel de auto in moesten want er was iets gespot bij de brug. Daar aangekomen bleek het een wilde hond te zijn met zijn prooi, een dooie impala. Een wilde hond klinkt niet zo bijzonder maar een leeuw vinden is makkelijker en grotere kans. Op de brug spraken we een man die al 27 jaar op zoek was naar de wilde hond! Dan besef je hoeveel geluk je hebt. De wilde hond was in zijn eentje en dat was bijzonder want ze leven in troepen. De wilde hond liet zijn prooi achter en liep door het water weg (waarschijnlijk om de rest te halen want anders laat je je prooi niet liggen). En inderdaad niet veel later kwamen er zeven wilde honden aanlopen. Er was alleen een probleem opgetreden, er lag een krokodil in het water te wachten. De wilde honden waren in paniek, hun eten lag aan de andere kant van het water maar als ze door het water liepen werden ze mogelijk gegeten. Het was Nationale Geographic life, zooo gaaf. Terug in ons huisje ging onze gids voor ons braaien (Afrikaanse woord voor bbqen). Wij kregen de taak om buiten bij het huisje te gaan zitten om de dieren in de gaten te houden. Ik dacht nog dat dit een grap was maar nee want daar kwamen de hyena’s al af op de BBQ lucht. En dan schrik je toch wel even, ze zijn gelukkiger banger voor jou dan jij voor hen. En daar zaten we, lekker van ons stukje vlees en wijn te genieten met en hyena’s om ons heen (die trouwens echt lelijk zijn vind ik).

Jullie zullen wel denken was er geen hek om het kamp heen, ja zeker maar het is een bijzonder hek. De eerste paar meter omhoog is er niks en dan is er draad wat onderspanning staat. Dit is alleen tegen de olifanten, andere dieren kunnen er gewoon onderdoor lopen. Geen idee waarom ze dat zo gemaakt hebben.

De volgende dag zaten we weer om 05:00 in de auto opzoek naar leeuwen, ’s ochtend is de grootste kans om ze te zien omdat ze dan nog actief zijn. Helaas hebben wij ze niet gezien maar wel weer olifant, giraffen, neushoorns, gnoes, zebra’s, buffels, hangbuikzwijnen en gieren. Dit keer heb ik zelf foto’s kunnen maken met mijn opgeladen camera. ’s Middags was het helaas alweer tijd om het park te verlaten en terug te keren naar ons project.
Ik heb echt genoten van dit weekend en vond het zo jammer dat het alweer ten einde was. Gelukkig komen er voor mij nog twee safari’s aan met Gijs. Een in dit park en in het Krugerpark, op naar de andere twee van de big 5 en nog meer mooie en spannende ervaringen.

Ik heb nog geen tijd en puf gehad om al mijn foto’s die ik met de spiegelreflexcamera geschoten heb uit te zoeken. Voor sfeer impressie daarom foto’s die ik met mijn mobiel gemaakt heb (even wat mindere kwaliteit)

Liefs,

Femke