Een hele bijzondere verjaardag
Blijf op de hoogte en volg Femke
02 Februari 2017 | Zuid-Afrika, Illovo
Nog nagenietend van een fantastische safari viel ik in slaap, de volgende ochtend werd ik wakker en was het mijn verjaardag. Ik heb een hele bijzondere verjaardag gehad en heb mij zeker jarig gevoeld! Het begon al bij mijn ontbijt waar ik de post openende die mijn ouders en vriendinnen hadden meegegeven (naast felicitaties bevatten deze kaartjes super lieve teksten), dit werd gevolgd door een taartje eten in de shopping hall samen met mijn huisgenootje Noelle. ’s Middags zongen 75 kinderen voor mij happy birthday en ’s avonds ging ik met een aantal vrijwilligers uit eten in Durban. En als je in Zuid-Afrika jarig bent ga je natuurlijk uit eten in een Zuid-Afrikaans restaurant. We zaten aan de zee, kregen mooie versieringen op onze gezicht geschilderd en het eten was heerlijk (zie foto’s). De bediening had vernomen dat ik jarig was en ik werd toegezongen en gedanst. Dit werd gevolgd door een grote schaal met chocolade ijs. Ik als toetjesmonster had natuurlijk al een toetje besteld dus daar zat ik met twee toetjes. Door de twee toetjes zat ik zo vol dat ik het niet op kreeg (en dat overkomt mij niet vaak). De dag werd afgemaakt door het weer, het was mijn warmste verjaardag ooit! Het was die dag 34 graden en dat zal ik niet snel nog eens meemaken op mijn verjaardag.
Een nadeel van de warmte zijn de insecten. Inmiddels heb ik een persoonlijk record van 18 muggenbulten op één kuit (en ik kan je vertellen, dat jeukt). Ik heb een klamboe over mijn bed maar toch ben ik niet helemaal insectenproof. Laatst werd ik wakker van gekriebel op mijn been, ik sloeg het van mij af en wou weer verder slapen maar toen voelde ik het weer. Met mijn slaperige hoofd keek ik wat het was, ik was meteen wakker want het was een enorme kakkerlak! Blijkbaar schrok de kakkerlak ook van mij want hij was opeens verdwenen. En dat maakt het juist nog enger als je hem niet meer kan zien. Ik ben niet bang voor kakkerlakken maar vind het gewoon vies. Dus ik midden in de nacht op kakkerlakkenjacht gegaan en ik won.
Mini projectjes
Zoals ik eerder in mijn blog geschreven heb ben ik gestart met twee mini projectjes buiten mijn andere werkzaamheden om, dit zijn het keukenproject en homeworkclass een make over geven. De bazin van het project vernam dat ik diëtist was en vroeg mij te kijken naar de lunch die de kinderen op school krijgen. Ik heb de warme maaltijden geanalyseerd en bekeken wat er verbeterd kan worden. Dit waren nog wel een aantal puntjes om de voeding volwaardiger te maken. Dit vond ik ontzettend leuk om te doen en sloot natuurlijk mooi aan bij mijn vakgebied. Het bijzondere aan de keuken is dat ze redelijk zelf voorziend zijn. Bij Mother of Peace worden groente& fruit verbouwd (nu niet want het is erg droog), wordt brood gebakken (gebruiken ze ook voor verkoop, 50 cent voor een brood!) en ze houden hun eigen kippen die worden gebruikt voor eieren en vlees. Helaas wisten de kokkinnen niet wat ze met deze groentes en fruit aan moesten en kookte eentonig. Ook hier heb ik een plan voor geschreven.
In de homeworkclass kunnen de kinderen huiswerk komen maken. Deze ruimte was niet echt uitnodigend. Het was er suffig, stoffig en stonden veel spullen/rotzooi. We vonden Nationale Geographics uit 1989 en een Cosmopolitan uit 1988. Noelle en ik hebben deze ruimte een make over gegeven (zie foto, helaas de voor foto te laat gemaakt, hadden toen al opgeruimd). Ik vond het een erg leuk project om te doen omdat je inzet voor verandering zorgt. Je ziet terug wat je doet en daardoor voel je je echt nuttig. Dit geeft een voldaan gevoel en dat was precies wat ik een beetje miste op het project. Je zet je hier in om de kinderen aandacht en liefde te geven. Dit is erg mooi om te doen en ik doe het met veel plezier, maar deze aspecten zijn niet tastbaar of zie je iets van terug. Be More gaf als tip om je voldoening uit kleine dingetjes te halen, dit probeer ik ook maar is wel lastig. Dit mini projectje helpt mij erbij. Ik vind dit een moeilijk ding om duidelijk uit te leggen en op papier te zetten, hopelijk snappen jullie wat ik bedoel.
Werkloosheid
Er heerst een grote werkeloosheid in Zuid-Afrika, de oplossing die ze daarvoor bedacht hebben is banen creëren en daar zijn ze een beetje in doorgeslagen:
- De lonen liggen erg laag waardoor er 10 mensen kunnen werken ipv 5. Ze werken ook alle 10 wanneer het erg rustig is.
- In de winkel staat een werknemer te dweilen, de ander staat met een kartonnenbord het droog te wapperen.
- Bij de kassa staan twee mensen, eentje scant en de ander pakt in (op zijn Afrikantime, heel erg sloom).
- Neem je je karretje mee naar je auto dan kan je hem gewoon midden op de parkeerplaats laten staan. Er zijn namelijk mensen die hem voor je terug brengen, en ja dat is hun enige job.
- En deze slaat alles: wanneer er wegwerkzaamheden zijn worden er geen lichten gebruikt om aan te geven dat er wegwerkzaamheden zijn. Nee er staat een persoon met een rode vlag te zwaaien want dat is weer een baantje erbij. En dat doet hij/zij de gehele dag!
Juf spelen
Deze maandag ochtend stond ik klaar om weer te helpen bij mijn peuter- en kleuterklas toen ik vernam dat de juf deze ochtend niet aanwezig was omdat ze naar de kliniek moest. Toch stonden er zo’n 20 kinderen klaar voor een school dag, of ik het even de ochtend wilden doen want ze hadden geen vervanger. Samen met twee andere vrijwilligers zijn we de uitdaging aangegaan om 20 zulusprekende kinderen voor 2 uur te vermaken en toezicht te houden. En dat is best aardig gelukt al zeg ik het zelf. Een van de vrijwilligsters komt muziekles geven op dit project en had haar gitaar meegenomen. Daarnaast kende ik de liedjes die de kinderen elke ochtend zingen dus konden we onder begeleiding van de gitaar diezelfde liedjes zingen (zie foto). Dit werd gevolgd door puzzels maken, kleien en spelen in de blokkenhoek en de ochtend was voorbij. Dinsdag gebeurde bijna precies hetzelfde, nu waren we voorbereid. Van 11:00-12:00 hadden alle juffen met de ouders van de kinderen een meeting (lekker handig ingepland). Aan ons de taak om in die tijd toezicht op de kinderen gehouden. Ik stond in Grade 1 (groep 3) en de kinderen hadden taakjes gekregen om te doen. Helaas waren ze na 45 minuten klaar en heb ik ze 15 minuten lang vermaakt met liedjes zoals ‘if you’re happy and you kno wit clap your hands’ en de ‘hokiepokie’. Op het herhalen van de regels zoals eerste je vinger op steken en dan vragen, op je stoel blijven zitten en niet met je buurman praten verliep ook dit weer aardig soepel. Misschien toch mijn roeping gemist ;)
De tijd gaat zo snel, vrijdag is alweer mijn laatste dag hier bij Mother of Peace . Na dit project ga ik naar mijn tweede project: The Blue Roof, een ziekenhuis. Om die reden zijn Noelle (het is ook haar laatste weekend) en ik met een aantal kinderen afgelopen zaterdag naar waterpretpark Splash gegaan. Het was een hell of a job om uit 75 kinderen 6 kinderen te kiezen, maar met een beetje hulp was het gelukt. Toen we aan de geselecteerde kinderen vertelde dat ze mee mochten gingen ze helemaal stralen. Dit was zo lief om te zien! Het waterpretpark was klein en westers maar bevatten ook de nodige glijbanen en dit zorgde voor pret. De kinderen hebben genoten en daar hebben wij weer van genoten.
Op woensdag heb ik ter afsluiting pannenkoeken en pizza gebakken voor mijn huisje, hier zijn ze dol op. Mijn huisje is een van de dingen die ik ga missen. Samen met de huismoeder keek ik vaak naar de GTST van Zuid-Afrika en daarna deed ik een deel van de kinderen in bad. Dit was erg leuk om te doen en zorgde voor leuke gesprekjes.
Ik kijk er naar uit om te beginnen op een nieuw project, maar ik vind het ook moeilijk om de kinderen hier achter te laten. De kinderen die hier wonen hebben veel meegemaakt, de afgelopen weken heb ik hier meer over gehoord. Deze kinderen zijn huisslaaf geweest, hebben op straat gewoond en stolen om te overleven, hebben te maken gehad met drugs en/of mishandeling of zijn kind van een tienermoeder. Deze gebeurtenissen hebben de kinderen beschadigt en sporen achtergelaten. Je ziet dit onder andere terug in hun gedrag; ze zitten met zichzelf in de knoop, vragen op de verkeerde manier aandacht, zijn juist heel stil of acteren en zijn zichzelf niet. Mother of Peace probeert deze kinderen te helpen en biedt ze onderdak, onderwijs, structuur en gesprekken met de social worker. Helaas is er nog veel winst te behalen op het gebied van opvoeding en het bij brengen van respect, normen en waarden (dingen die voor mij erg gewoon zijn). Ik gun het deze kinderen om zichzelf terug te vinden en zichzelf te durven zijn. Daarnaast wens ik ze een mooie toekomst. Het allerliefst zou ik een aantal kinderen mee willen nemen en ze hierbij helpen. Maar wees gerust Gijs dat zal niet gebeuren ;).
Zoals ouders weten, regelmaat en structuur zijn erg belangrijk bij het opvoeden van kinderen. Deze twee aspecten zijn dus ook erg belangrijk op dit project en er wordt hard aan gewerkt om de kinderen dit te geven. Dragen de vrijwilligers hieraan bij? Nee want het is een komen en gaan van vrijwilligers. Doe je er dan goed aan om vrijwilligers in te zetten. Ja en nee, een meisje van het project kon dit goed verwoorden: 'Als vrijwilligers weg gaan dan stort mijn wereld in, zeker wanneer ik een goede band met ze had. Maar zonder vrijwilligers is het hier ontzettend saai.'
Liefs,
Femke
Filmpje van mijn verjaardag in het restaurant
Een nadeel van de warmte zijn de insecten. Inmiddels heb ik een persoonlijk record van 18 muggenbulten op één kuit (en ik kan je vertellen, dat jeukt). Ik heb een klamboe over mijn bed maar toch ben ik niet helemaal insectenproof. Laatst werd ik wakker van gekriebel op mijn been, ik sloeg het van mij af en wou weer verder slapen maar toen voelde ik het weer. Met mijn slaperige hoofd keek ik wat het was, ik was meteen wakker want het was een enorme kakkerlak! Blijkbaar schrok de kakkerlak ook van mij want hij was opeens verdwenen. En dat maakt het juist nog enger als je hem niet meer kan zien. Ik ben niet bang voor kakkerlakken maar vind het gewoon vies. Dus ik midden in de nacht op kakkerlakkenjacht gegaan en ik won.
Mini projectjes
Zoals ik eerder in mijn blog geschreven heb ben ik gestart met twee mini projectjes buiten mijn andere werkzaamheden om, dit zijn het keukenproject en homeworkclass een make over geven. De bazin van het project vernam dat ik diëtist was en vroeg mij te kijken naar de lunch die de kinderen op school krijgen. Ik heb de warme maaltijden geanalyseerd en bekeken wat er verbeterd kan worden. Dit waren nog wel een aantal puntjes om de voeding volwaardiger te maken. Dit vond ik ontzettend leuk om te doen en sloot natuurlijk mooi aan bij mijn vakgebied. Het bijzondere aan de keuken is dat ze redelijk zelf voorziend zijn. Bij Mother of Peace worden groente& fruit verbouwd (nu niet want het is erg droog), wordt brood gebakken (gebruiken ze ook voor verkoop, 50 cent voor een brood!) en ze houden hun eigen kippen die worden gebruikt voor eieren en vlees. Helaas wisten de kokkinnen niet wat ze met deze groentes en fruit aan moesten en kookte eentonig. Ook hier heb ik een plan voor geschreven.
In de homeworkclass kunnen de kinderen huiswerk komen maken. Deze ruimte was niet echt uitnodigend. Het was er suffig, stoffig en stonden veel spullen/rotzooi. We vonden Nationale Geographics uit 1989 en een Cosmopolitan uit 1988. Noelle en ik hebben deze ruimte een make over gegeven (zie foto, helaas de voor foto te laat gemaakt, hadden toen al opgeruimd). Ik vond het een erg leuk project om te doen omdat je inzet voor verandering zorgt. Je ziet terug wat je doet en daardoor voel je je echt nuttig. Dit geeft een voldaan gevoel en dat was precies wat ik een beetje miste op het project. Je zet je hier in om de kinderen aandacht en liefde te geven. Dit is erg mooi om te doen en ik doe het met veel plezier, maar deze aspecten zijn niet tastbaar of zie je iets van terug. Be More gaf als tip om je voldoening uit kleine dingetjes te halen, dit probeer ik ook maar is wel lastig. Dit mini projectje helpt mij erbij. Ik vind dit een moeilijk ding om duidelijk uit te leggen en op papier te zetten, hopelijk snappen jullie wat ik bedoel.
Werkloosheid
Er heerst een grote werkeloosheid in Zuid-Afrika, de oplossing die ze daarvoor bedacht hebben is banen creëren en daar zijn ze een beetje in doorgeslagen:
- De lonen liggen erg laag waardoor er 10 mensen kunnen werken ipv 5. Ze werken ook alle 10 wanneer het erg rustig is.
- In de winkel staat een werknemer te dweilen, de ander staat met een kartonnenbord het droog te wapperen.
- Bij de kassa staan twee mensen, eentje scant en de ander pakt in (op zijn Afrikantime, heel erg sloom).
- Neem je je karretje mee naar je auto dan kan je hem gewoon midden op de parkeerplaats laten staan. Er zijn namelijk mensen die hem voor je terug brengen, en ja dat is hun enige job.
- En deze slaat alles: wanneer er wegwerkzaamheden zijn worden er geen lichten gebruikt om aan te geven dat er wegwerkzaamheden zijn. Nee er staat een persoon met een rode vlag te zwaaien want dat is weer een baantje erbij. En dat doet hij/zij de gehele dag!
Juf spelen
Deze maandag ochtend stond ik klaar om weer te helpen bij mijn peuter- en kleuterklas toen ik vernam dat de juf deze ochtend niet aanwezig was omdat ze naar de kliniek moest. Toch stonden er zo’n 20 kinderen klaar voor een school dag, of ik het even de ochtend wilden doen want ze hadden geen vervanger. Samen met twee andere vrijwilligers zijn we de uitdaging aangegaan om 20 zulusprekende kinderen voor 2 uur te vermaken en toezicht te houden. En dat is best aardig gelukt al zeg ik het zelf. Een van de vrijwilligsters komt muziekles geven op dit project en had haar gitaar meegenomen. Daarnaast kende ik de liedjes die de kinderen elke ochtend zingen dus konden we onder begeleiding van de gitaar diezelfde liedjes zingen (zie foto). Dit werd gevolgd door puzzels maken, kleien en spelen in de blokkenhoek en de ochtend was voorbij. Dinsdag gebeurde bijna precies hetzelfde, nu waren we voorbereid. Van 11:00-12:00 hadden alle juffen met de ouders van de kinderen een meeting (lekker handig ingepland). Aan ons de taak om in die tijd toezicht op de kinderen gehouden. Ik stond in Grade 1 (groep 3) en de kinderen hadden taakjes gekregen om te doen. Helaas waren ze na 45 minuten klaar en heb ik ze 15 minuten lang vermaakt met liedjes zoals ‘if you’re happy and you kno wit clap your hands’ en de ‘hokiepokie’. Op het herhalen van de regels zoals eerste je vinger op steken en dan vragen, op je stoel blijven zitten en niet met je buurman praten verliep ook dit weer aardig soepel. Misschien toch mijn roeping gemist ;)
De tijd gaat zo snel, vrijdag is alweer mijn laatste dag hier bij Mother of Peace . Na dit project ga ik naar mijn tweede project: The Blue Roof, een ziekenhuis. Om die reden zijn Noelle (het is ook haar laatste weekend) en ik met een aantal kinderen afgelopen zaterdag naar waterpretpark Splash gegaan. Het was een hell of a job om uit 75 kinderen 6 kinderen te kiezen, maar met een beetje hulp was het gelukt. Toen we aan de geselecteerde kinderen vertelde dat ze mee mochten gingen ze helemaal stralen. Dit was zo lief om te zien! Het waterpretpark was klein en westers maar bevatten ook de nodige glijbanen en dit zorgde voor pret. De kinderen hebben genoten en daar hebben wij weer van genoten.
Op woensdag heb ik ter afsluiting pannenkoeken en pizza gebakken voor mijn huisje, hier zijn ze dol op. Mijn huisje is een van de dingen die ik ga missen. Samen met de huismoeder keek ik vaak naar de GTST van Zuid-Afrika en daarna deed ik een deel van de kinderen in bad. Dit was erg leuk om te doen en zorgde voor leuke gesprekjes.
Ik kijk er naar uit om te beginnen op een nieuw project, maar ik vind het ook moeilijk om de kinderen hier achter te laten. De kinderen die hier wonen hebben veel meegemaakt, de afgelopen weken heb ik hier meer over gehoord. Deze kinderen zijn huisslaaf geweest, hebben op straat gewoond en stolen om te overleven, hebben te maken gehad met drugs en/of mishandeling of zijn kind van een tienermoeder. Deze gebeurtenissen hebben de kinderen beschadigt en sporen achtergelaten. Je ziet dit onder andere terug in hun gedrag; ze zitten met zichzelf in de knoop, vragen op de verkeerde manier aandacht, zijn juist heel stil of acteren en zijn zichzelf niet. Mother of Peace probeert deze kinderen te helpen en biedt ze onderdak, onderwijs, structuur en gesprekken met de social worker. Helaas is er nog veel winst te behalen op het gebied van opvoeding en het bij brengen van respect, normen en waarden (dingen die voor mij erg gewoon zijn). Ik gun het deze kinderen om zichzelf terug te vinden en zichzelf te durven zijn. Daarnaast wens ik ze een mooie toekomst. Het allerliefst zou ik een aantal kinderen mee willen nemen en ze hierbij helpen. Maar wees gerust Gijs dat zal niet gebeuren ;).
Zoals ouders weten, regelmaat en structuur zijn erg belangrijk bij het opvoeden van kinderen. Deze twee aspecten zijn dus ook erg belangrijk op dit project en er wordt hard aan gewerkt om de kinderen dit te geven. Dragen de vrijwilligers hieraan bij? Nee want het is een komen en gaan van vrijwilligers. Doe je er dan goed aan om vrijwilligers in te zetten. Ja en nee, een meisje van het project kon dit goed verwoorden: 'Als vrijwilligers weg gaan dan stort mijn wereld in, zeker wanneer ik een goede band met ze had. Maar zonder vrijwilligers is het hier ontzettend saai.'
Liefs,
Femke
Filmpje van mijn verjaardag in het restaurant
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
